lunes, 16 de febrero de 2015

Cando comecei a soñarche


El sueño. Franz Marc.

Cando te soño,
o mar sempre lourea e alóngase
nos ollos
dunha mirada chea.

Cando te soño
o espazo móvese dentro de min,
nun silandeiro río prateado.
E cando é máis ancha a luz,
a auga cristaliza en pedra rubia...
mentres as miñas mans
van dando a tua forma
a todo aquilo
que tocan.

Cando comecei a soñarche
foi no solpor que vin aquelas urnas
escintilando
nas tempas dos piñeiros.

Cando comecei a soñarche,
o canto era innumerábel…
Falo dos ventos quentes e sonoros
que se encarnaban nos cabalos
disparatados polo monte
cara aos acantilados escumosos.

Cando comecei a soñarche,
algo sagrado sucedeu...
coma se xerminase en nos
unha flor
moi antiga.


Versión en castellano

Cuando te sueño,
el mar siempre florece
y se alarga en los ojos
de una mirada llena.

Cuando te sueño
el espacio se mueve dentro de mí,
en una rumorosa corriente plateada,
y cuando es más ancha la luz
el agua cristaliza en piedra rubia…
mientras mis manos dan
tu forma
a todo lo que tocan.

Cuando te comencé a soñar
fue la tarde que vi
aquellas urnas reluciendo
en la enramada de los pinos.

Cuando te comencé a soñar,
el canto era innumerable.
Me refiero a los vientos sonoros y calientes
que se encarnaban en los caballos
disparatados por el monte
hacia los cantiles espumosos.

Cuando te comencé a soñar
algo sagrado sucedió…
Como si creciese en nosotros
una flor 
muy antigua.

No hay comentarios: