martes, 30 de abril de 2013

Palabras enganadas / Ahora aí

Viento. Wou-Ki - (Zao Wou-Ki)

I

Ás veces, nos remuiños
do vento
poden vagar palabras miñas
esvaecidas,
e chegar a ti enganadas,
perder a primeira intención
e cun renovado devezo,
cunha nova amplitude de aireada experiencia,
tentarte.

II

Agora, aí, neses lirios,
ábrense as túas mans
branquísimas.

Báñate aquí, nese gurgullo, mentres
o teu ventre esparexa sal.

Alí, mira, na sabia dos plátanos
decorre o celme
dos teus nevados peitos.

A túa mente sobe a montaña;
os teus sonos son a brétema que irrompe no piñeiral.


Versiones en castellano:

I

A veces, en el viento,
pueden vagar palabras mías
perdidas y llegar a ti equivocadas,
perder la primera intención
y con un renovado gozo,
con un nuevo sentido de aireada experiencia,
tentarte.

II

Ahora, ahí —en esos lirios—
se abren tus manos
blanquísimas.

Báñate aquí,
en esta fuente,
mientras tu vientre esparce sal.

Allí, mira, en la sabia de los plátanos
corre el sabor de tus nevados pechos.

Tu mente sube la montaña.
Tus sueños son la bruma que irrumpe en el pinar.

4 comentarios:

Sandra Garrido dijo...

Este lo comparto, porque me encanta, sencillamente.

Biquiños

Unknown dijo...

Gracias Sandra.
El poeama una vez escrtio, pertenece al lector.

Bicos.

Anónimo dijo...

Una preciosidad que se siente y se disfruta.

Delicados poemas que volveré a leer.

Maria Pilar Gonzalo

Unknown dijo...

Gracias, Pilar, por tan animosos comentarios.

Te conozco?

Un abrazo